Bu meslekler tarihe mi karışıyor? Unutulmaya yüz tutmuş meslekler...

KEÇECİLİK Geleneksel sanatlar içerisinde en köklü geçmişe sahip olan sanat keçedir. İlk nasıl yapıldığı konusunda kesin bir bilgi olmamakla birlikte ilk kez Homeros’un İlyada’sında keçeden bahsedildiği bilinmektedir. Günümüz kaynaklarında geçmese de bilinen ilk keçecinin yani keçecilerin pirinin, Veysel Karâni Hazretleri olduğu söylenmektedir.

OYACILIK Kahramanmaraş genelinde bilinen, gencinden yaşlısına hemen hemen her yaştan ev hanımları tarafından işlenen geleneksel el sanatıdır. Yatak örtüsü takımları, kenar süslemeleri, masa ve sehpa örtüleri, örtü kenarları, kadın giysilerinden eşarp ve başörtüsü kenarları, gecelik yakası gibi yerlerde uygulanabilmektedir.

ÖRÜCÜLÜK Yeni neslin ismini bile duymadığı örücülük mesleği, günümüzde unutulmaya yüz tutmuş mesleklerin başında geliyor. Kendilerine getirilen yırtık kıyafetleri, yırtığın içinden çıkardıkları iple ören örücüler, geride hiçbir iz bırakmadan kumaşı tamir ediyorlar. Kumaşta hiçbir iz bırakmadıkları için de onlara örücü deniyor.

SEDEFKARLIK “Saray mesleği” olarak da bilinen sedefkarlık, namı diğer sedef kakma sanatı, ilk akla gelen kadim mesleklerden biri

SEMERCİLİK Yük ve binek hayvanı olarak kullanılan at, eşek ve katır gibi hayvanların taşıyacakları yükün, hayvanın sırtına zarar vermemesi için ağaç iskelet üzerine deri ile keçe arası kamış otları ile doldurulup sarılarak dikilen semer çok özen isteyen bir sanat dalıdır. Semerin kullanım alanlarının daralması, semere olan ihtiyacı da azaltmaktadır. Bursa’da da iki semer ustasının bulunduğu bilinmektedir

ALEMCİLİK Minarelerin en üst noktasında bulunan alemin, asırları aşan bir geçmişi bulunuyor. Bakır, tunç, pirinç maddelerinden yapılan alem, minarenin önemli gösterişli noktalarından biridir.

KALAYCILIK Kalaycılık, yok olmaya yüz tutmuş mesleklerden sadece biri… Kalaycılık, yemeklerini kalaylı kap ve kazanlarda pişiren eski insanlar tarafından oldukça rağbet görürken, şimdilerde önemini yitirmiş bir meslek olarak pek ilgi görmüyor.